Emma Watson

Ad:Emma
Soyad:Watson
Kişilik özellikleri: çalışkan,hırslı,yardımsever,cesur
Maddi durumu (Zengin/Orta halli/Fena değil/Fakir): zengin
En sevdiğim dersler: kehanet,ksks,iksir,Sihir tarihi

Örnek rp:

'' Nerde şu lanet olası planlar? ''

Sabahın köründe kalktığı yetmemiş gibi şimdi de derste işleyeceği şeyleri yazdığı not parşömeni ortalıktan kaybolmuştu. Kafasını iyice dağınık olduğu için parşömenini büyü ile çağırabileceğini akıl edemiyordu. Odada yanan güçlü ışık gözlerini rahatsız etmeye başlamıştı. Dağınık duran masasına doğru ilerledi ve oturdu. Başını ellerinin arasına alıp önündeki kalın kitapları incelemeye başlamıştı. İncelemiyordu aslında. Dışarıdan bakan biri böyle düşünebilirdi ama neler işleyeceğini düşünüyordu. Bir kez daha bir gün önceden hazırlanmadığına lanet etti.

Öğrencilik yıllarında bayıldığı Astronomi dersi şimdi korkulu rüyası olmuştu. Artık hasta numarası yapmayı planlıyordu. Hazırlıksız öğrencilerin karşısına çıkamazdı. Onlar yıldızları ve büyüleri öğrenmeye geliyorlardı. Büyü... Birden yerinden sıçradı ve asasını kavradı tek bir bilek haraketi ile birlikte: '' Accio Parşömen.'' diye mırıldandı. Sözleri söyler söylemez yatağının altından tozlanmış bir şekilde çıkan parşömeni ona doğru, Emma ise mutluluktan uçuyordu. Tozlanmış parşömenin tozlarını yok etmeye çalışırken bu dağınıklığa son vermesi gerektiğini düşünüyordu. Dersten çıkınca mutfaktan bir ev cinini buraya gönderekti. Cüppesini giyip eline birkaç kitap, parşömeni ve tüğ kalemini aldıktan sonra Astronomi kulesinin merdivenlerini çıkmaya koyuldu.


Sonu gelmezmiş gibi görünen merdivenler sonunda bitmişti. Emma'nın ayaklarına kara sular inmişti. Bu kadar yorulmamıştı hiç bu kulenin merdivenlerini çıkarken. Neyse ki dersliğe çok az kalmıştı. Sınıfın kapısı onun bulunduğu yerden gayet net bir şekilde görünüyordu. Sınıfın kapısını araladığında eski günlerini hatırladı. Eski Astronomi Profesörünü... Şimdi kendisi ölmüştü ya da öldürülmüştü. Gerçekler ne kadar acıydı. Profesör Rheiné, Emma'nın güvendiği nadir insanlardandı. Bu düşünceleri kafasından atmak için elini sinek kovalarcasına yüzünün önünde salladı ve sınıfa girdi. İlk işi saate bakmak oldu. Dersin başlamasına yaklaşık on dakika vardı. Hemen asasını çıkardı ve : ''Akla Pakla! '' diye mırıldandı. Yoktan var olan süpürgeler ve bezler etrafı temizlerken, Emma asasını bu sefer havaya doğrulttu. Şimdi yapacağı büyü sessiz bir büyüydü. Gözlerini kapatıp, çatının alacağı şekli düşündü ve bir dakika sonra gözlerini açtı. Gözlerini çatıya yükselttiğinde dudaklarında memnun bir gülümseme belirmişti. Çatı yok olmuştu ve yapılan büyü nedeni ile uzaydaki tüm yıldızlar ve güneş sistemi görünür hale gelmişti. Odaya gece havası yayılmıştı. Her taraf karanlıktı. Asasının başka bir hareketi ile etrafta meşaleler yarattı Emma. Şimdi herkes birbirine net bir şekilde görebilecek ama oda karanlık kalacaktı. Sıraları da yok edip, minderlere çevirdikten sonra meşaleleri söndürdü ve ışıkları yaktı. Derse başladığında ışıkları kapatıp meşaleleri yakacaktı. Süpürgelerin ve bezlerin yok olduğunu görünce kendisi için yarattığı büyük mindere oturdu. Karşısında bir sürü öğrencilerin oturacağı renkli minderler vardı. Aslında biraz abartmış olabilirdi ama öğrencilere gecenin büyüleyici halini göstermek istiyordu. Ne de olsa Astronomi' nin büyük bir bölümünü gece görünen yıldızlar ve ay oluşturuyordu. Bu düşüncelere dalmışken birden ürpertici bir kapı gıcırtısı duydu. İşte ilk öğrenciler gelmeye başlamıştı. Memnun bir gülümseme ile içeri gelen öğrencileri selamlıyordu.

Rp in çok kısa biraz uzat

oldu

Bu başka bir yerde yapılmış rp